Hangar 18

Saturday, January 22, 2005

The System Has Failed

خب این بار تصمیم گرفتم یک بررسی از این آلبوم جدید Megadeth بنویسم!
در ضمن چند روز پیش که یه سری به سایت رسمی مگادت زده بودم در کمال خوشحالی
دیدم که آدرس وبلاگ من بالاخره در لیست Links سایت اضافه شده ! تازه با دیدن Iranian Megadeth site کلی حال کردم که بالاخره اسم ایران هم اون تو پیدا شد! :)
اگه خواستین ببینین اینجا رو کلیک کنید!

چند وقت پیش که داشتم یک سری از بررسی های مختلف در مورد آلبوم The System Has Failed رو میخوندم متوجه شدم که بر عکس اون چیزی که بعضیها این آلبوم رو پروژه ای ضعیف میدونند این آلبوم در 99% این بررسی ها Rating های بسیار خوبی رو بدست آورده که حتی برای خود من هم جالب بود...کافیه یک Search تو Google با عنوان The System Has Failed Review انجام بدین و بعضی از این بررسی ها رو بخونید. میشه گفت این آلبوم طرفداران مگادت رو کاملا" راضی کرده چیزی که در اکثر این Review ها به چشم میخوره همین قضیه است. البته بحث آهنگ سازی در شرایط فعلی رو هم باید در نظر گرفت. منظورم اینه که شرایط دنیای موسیقی و مخصوصا" ویدیو کلیپها در سال 2005 با سال 1990 کاملا" فرق میکنه. یعنی اگه یک کمی به همین آلبوم TSHF دقت کنید میبینید
که آهنگهای فوق العاده ای با ریفهای محکم و کشنده ماستین مثل Blackmail The Universe و Kick The Chair وجود داره اما ماستین به جای ساختن ویدئو کلیپ برای این آهنگها، به سراغ آهنگهایی مثل Die Dead Enough و Of Mice And Men رفته! دلیلش هم کاملا" واضحه! چون با توجه به شرایط فعلی که در دنیای تجارت موسیقی وجود داره اصولا" آهنگهایی مثل Kick The Chair به غیر از طرفداران خاص متال، مورد توجه افراد دیگه قرار نمیگیرند. در حقیقت آهنگهایی مثل Die Dead Enough، آهنگهایی هستند که راه رو برای طرفداران جدید باز میکنند. زمانی کلیپ اهنگهای خدایی مثل Holy Wars و Hangar 18 ساخته میشد ولی الان شرایط کاملا" متفاوته...به نظر من مگادث نیازی به اثبات کردن چیزی نداره چون که در گذشته همه چیز رو اثبات کرده. با وجود آهنگهای مثل Kick The Chair و Blackmail The Universe آدم به این نتیجه میرسه که دیو ماستین هنوز قدرت ریف سازیش رو نه تنها از دست نداده بلکه هنوز هم بهترین ریفهای متال رو مینویسه که واقعا" مشابه اش تو هیج گروهی وجود نداره...همه اینا نشون میده که اگه ماستین بخواد میتونه آلبومی حالا نه در حد Rust In Peace ولی در حد آلبومهای موفق گذشته اش بسازه...اما بازم میگم که شرایط فرق کرده پس سبک یک گروه هم باید با زمان حاضر خودش وفق داشته باشد.
آهنگهایی که در سال 2005 ساخته میشن، نمیتونن دارای همون خشونت اوایل دهه 90 باشند چون مورد استقبال قرار نمگیرند! این قضیه هم تقصیر دیو ماستین نیست! وقتی نسل جدید گروههای متال، گروههای چرتی مثل Linking Park و System of A Down هستند و در حقیقت Pop Metal هستند هیچ کاری نمیشه کرد! کسی نمیدونه که ساخت یک آلبوم علاوه بر صرف کردن مقادیر زیادی وقت و انرژی، چقدر هزینه بر خواهد بود...فقط همینو بگم که مگادث برای طراحی کاور آلبوم Peace Sells در سال 1986 چیزی در حدود 8000 دلار هزینه کرد! حالا هزینه سنگین تجهیزات و ضبط و میکس آلبوم رو به هزینه سنگین برگزاری تور آلبوم اضافه کنید و فکر کنید که اگه تور آلبوم شما با استقبال روبرو نشه چه مشکلاتی برای شما به وجود خواهد اومد! به نظر همه این عوامل باعث شده که دیو در آلبوم جدیدش سعی کنه با آهنگهایی مثل Die Dead Enough و Of Mice And Men که حداقل از زیبایی شنیداری برخوردارند، به دنبال جذب طرفداران جدیدی باشه! اگه غیر از این بود هرگز برای این آهنگها کلیپ نمیساخت! چون به نظر من ویدئو کلیپ یک آهنگ در حقیقت نماینده اون آلبوم در زمان پخش شدنشه. در عین حال ماستین با در نظر گرفتن این مهم، سعی کرده تا از هویت اصلی خودش دور نمونه و ریفهای منحصر بفردش رو با لیریکسهای انتقادی و سیاسی همراه کرده که نمونه اش در آهنگهای Kick The Chair و Blackmail قابل مشاهده است یا با استفاده از کیبورد در آهنگی مثل The Scorpion نمایش جدیدی از مگادت در سال2004 ارائه کرده که مجموعه ایست از ایده های قدیم و جدید ماستین! یعنی حس و حال اکثر آلبومهای قدیمی مگادت در آلبوم وجود داره. در زمانی که گروههایی مثل Iron Maiden و Metallica عملا" قابلیت آهنگ سازیشون رو از دست داده اند، این آلبوم واقعا" غنیمت به حساب میاد چرا که به نظر من یک آهنگ اگه فاقد تکنیکهای خاص اون سبک باشه، حداقل باید دارای زیبایی شنیداری باشه چیزی که در آلبومی مثل Dance of Death یک گروه خدا مثل Iron Maiden و از اون بدتر در آلبوم St Anger متالیکا، متاسفانه اصلا" به چشم نمیخوره! چون این آلبوم TSHF حداقل تونسته نظر طرفداران مگادت رو جلب کنه اما اون دو آلبوم حتی مورد استقبال متعصب ترین طرفداران خودشون هم قرار نگرفتند! من فقط یک کم با Bass Line های این آلبوم مشکل دارم و همینطور بعضی از سولوها که واقعا" میتونستند بهتر باشند...جای خالی دیوید الفسون کاملا" محسوسه و من فکر نمیکنم که هیچ بیسیست دیگه ای بتونه جای او رو پر کنه. ایده های دیوید الفسون در نهایت سادگی، جلوه ای خاص به کارهای مگادت میداد. در این آلبوم Bass Line کاملا" گمه و کاری غیر از دنبال کردن ریتم گیتار نمیکنه!
در هر صورت در خیلی از Review هایی که من خوندم از این آلبوم به عنوان بهترین آلبوم متال سال 2004 اسم برده شده! اونایی هم که با مگادت حال نمیکنن میتونن برن شکایت کنن :)

عکس کاور این آلبوم هم جالبه! تعدای زیادی از رهبران سیاسی آمریکا و دنیا از جمله جرج بوش، بیل کلینتون، دونالد رامسفلد، کاندولیزارایس، عرفات و ... در واشینگتن جلوی Vic Rattlehad صف کشیده اند و Vic با پرداخت حقوقشون اونها رو اخراج میکنه ! :)
روی اسکناسهای دلار هم به جای عکس روسای جمهور آمریکا عکس Vic به چشم میخوره ...در پشت سر اینها، تصویری از Vic در میان شعله های آتش در آسمان وجود داره که با خیابانی که ترک خورده و شعله های آتش ازش بیرون زده، احتمالا" بیانگر جهنمهیه که آمریکا گرفتارش شده! نگاه کنید ترو خدا! مملکنت آزاد یعنی این !! هر چی دلش میخواد به سیاستمدارای کشورش میگه و مسخره شون میکنه !

اینجا هم چند تا بررسی کوچیک از بعضی از آهنگهای این آلبوم که خودم بیشتر دوست دارم مینویسم:

Blackmail The Universe
واقعا" شروع جالبی داره و میتونم بگم جز سنگین ترین آهنگهاییه که ماستین نوشته! ریف شروع این آهنگ آدم رو یاد ریف آغازین آهنگ Black Friday میندازه و همینطور صدای انفجار هواپیمای آمریکا در ابتدای آهنگ بی شباهت به حال و هوای آلبوم So Far, So Good, So What و آهنگ Set The World Afire نیست ! گوینده اخبار گزارش میده که تروریستها، هواپیمای Air Force One حامل رئیس جمهور آمریکا در منطقه خاورمیانه رو باشلیک یک فروند موشک استینگر سرنگون کرده اند و از رئیس جمهور اطلاعی در دست نیست! این آهنگ دوران هرج و مرجی رو در دنیا به تصویر میکشه که در نهایت منجر به جنگ جهانی دیگه ای خواهد شد.

Die Dead Enough
فرم کلی این آهنگ بیشتر به فرم آلبومی مثل Rick شباهت داره و همینطور میتونه یک Ballad Song متال به حسابش آورد. Chorus های واقعا" زیبایی داره اما آهنگی نیست که
بشه Megadeth Song حسابش کرد. به نظر من چرا باید یک گروه چرندی مثل Maroon 5 بیاد و زود هم معروف بشه و سی دی هاش فروش بره اما یک گروه با سابقه و بزرگ مثل مگادث سهمی از موفقیتهای مالی نداشته باشه؟ اونهم در حالیکه بر خلاف متالیکا هیچوقت از مسیر خودش خارج نشده!

Kick The Chair
یکی از نقاط قوت آلبوم TSHF ! بعد از افت تمپو و خشونت ریفها در آهنگ Die Dead Enough، شروع این آهنگ، شنونده رو به وجد میاره. شاید بشه گفت ریفهای این آهنگ از بهترین ریفهایی بوده که ماستین تا به حال ساخته. یک آهنگ Thrash Metal کامل و در عین با حال و هوایی ملودیک ... بیشتر آدم رو یاد آهنگ خدای Take No Prisoners میندازه! ماستین با خوندن این اشعار دستگاه قضایی رو زیر سوال میبره :

Justice means nothing today
Now that the jury's for sale
Guilty or not, the verdict's a lie
You're going to jail

The Scorpion

یک آهنگ ساده و در عین حال زیبا...از آهنگهای مورد علاقه من در این آلبوم...ریف این آهنگ به نظرم واقعا" خاصه و حس نحسی و پلیدی جالبی بهش داده. مخصوصا" وقتی
که اجزای دیگه آهنگ در پشت این ریف متوقف میشن! سولوهای این آهنگ رو دیو نوشته و از نظر ایده ای lead guitar جالبی انجام داده. مثلا" در انتهای این آهنگ صدای گیتار دیو در حال کم و زیاد شدنه که به تدریج جاش رو به صدای تیک تیک ساعت میده. تمام این ایده های کوچیک به اضافه استفاده از کیبورد این آهنگ رو تبدیل به یکی از بهترین کارهای این آلبوم کرده.

واقعا" نمیشه گفت که آهنگ ضعیفی در این آلبوم وجود داره...تمامی این آهنگها قابلیت این رو دارند که بصورت مستقل در نظر گرفته بشند غیر از آهنگ I Know Jack که در حقیقت یک آهنگ 40 ثانیه ای برای معرفی آهنگ بعدی یعنی Back In The Day هستش. I Know Jack یک اهنگ کوتاه بر اساس یک هارمونی گیتار ساده با کمی متن در زیر اونه که باز هم رگه هایی از سیاست در اون به چشم میخوره:

I served with Jack Kennedy
I knew Jack Kennedy
Jack Kennedy was a friend of mine
Senator, you're no Jack Kennedy

بله این آلبوم یک آلبوم کاملا" سیاسی به حساب میاد! در آهنگ Truth Be Told از آهنگهای مورد علاقه دیو هم هست، میگه :

Before al Qaeda and Bin Laden
Long before Hitler and Hussein
Ever since the first murder was committed
The verdict's always been the same

البته این آلبوم به نکات جالب دیگه ای هم پرداخته! مثلا" در آهنگ Something That I'm Not دیو با مخاطب قرار دادن شخصی که به احتمال فراوان کسی جز لارس الریچ هم گروهی سابقش نیست، به انتقاد از گروه سابقش پرداخته :

Until you compromised your style
To choke out the voice that told ya 'Money and the fame
Would fill the crater that you dug for yourself
We all laughed at the parodies that you'd become

You didn't ever make metal, buddy; metal made you

Shadow of Deth

دیو در این آهنگ مثل یک مسیحی معتقد تمام اعتقاداتش رو توضیح میده! آهنگ یا بک ریتم سنگین و زیبا شروع میشه که قدم به قدم شنونده رو به درون هارمونی گیتار که در اواسط آهنگ وجود داره میبره...یکی دیگه از آهنگهای مورد علاقه من! واقعا" هارمونی گیتار این آهنگ زیباست! بعد از هارمونی گیتار مجدد" به ریتم اولیه باز میگرده و زمینه رو برای شروع آهنگ بعدی یعنی My Kingdome Come آماده میکنه!

بطور کلی آلبوم The Systems Has Failed مجموعه ایست از سبکهای مختلف گروه در طی این 20 سال...شما در این آلبوم با همه جور آهنگی برخورد خواهید کرد که به نظر من از نقاط قوته این آلبومه..یعنی مجموعه مگادت در این 20 سال رو در یک آلبوم خواهید شنید! در آخر هم باید اضافه کنم که:

Dave Mustaine Has Not Failed

Vic Rattlehead || 10:00 PM